تعامل میان دستگاه‌های اجرایی مدتی است وابسته به انعقاد تفاهم نامه‌هایی شده که هیچ تضمین اجرایی ندارند و بعضاً فقط نقابی بر اختلافات موجود میان مدیریت جزیره ای دستگاه‌ها هستند.
عادت به امضای چنین اسنادی میان سازمان‌ها به قدری افزایش یافته که گویی تاکنون هیچ ارتباط منسجمی میان سیستم‌های مدیریتی کشور وجود نداشته و اکنون برای گشایش در امور اداری و اجرای وظایف مدیریتی راهی جز انعقاد چنین تفاهم نامه هایی نیست.
جالب اینکه عموم تفاهم نامه هایی از این دست، هیچ تضمین اجرایی ندارند و تعهدی برای امضا کنندگان آنها ایجاد نمی کنند و به همین دلیل معمولاً از مرحله تنظیم سند و انتشار خبر آن در رسانه ها فراتر نمی روند.